Het 'Venetië van Azië' verdwijnt door watervervuiling

Eén van de grootste, of waarschijnlijk de allergrootste uitdaging waarvoor de mensen op aarde de komende eeuw zullen voorgeschoteld krijgen is de steeds toenemende wereldpopulatie op aarde.Naar schatting was de wereldpopulatie op 7 januari 2009 6,79 miljard en elke dag zouden er zo'n 200.000 mensen bijkomen op aarde. De mate waarin de wereldpopulatie toeneemt is hetgeen wat de meeste zorgen baard. In de afgelopen decennia nog nooit zo snel toegenomen. In 1804 woonden er nog 'slechts' één miljard mensen op de wereld en tegen 1927 was het aantal al verdubbeld naar de twee miljard. De populatie van drie miljard werd bereikt eind de jaren '50 en op 11 juli 1987 werd het Kroatische jongetje Matej Gaspar symbolisch uitgeroepen tot de vijf-miljardste wereldburger. Op 19 juli 1999, slechts 12 jaar na de geboorte van de vijf-miljardste wereldburger, werd de zes-miljardste wereldburger geboren. U merkt dus dat de laatste jaren de toename snel verloopt.

Om voorspellingen te doen met betrekking tot de bevolkingsgroei, hanteert onder andere de VN een bepaald scenario. In dat scenario, genaamd "constant-fertility variant', wordt er uitgegaan van een voortzetting van het huidige, hoge, geboortecijfer. En in dat scenario zal de wereldbevolking in 2050 de 12 miljard benaderen. Dit is een onvoorstelbaar hoog aantal waardoor men er sterk twijfelachtig tegenover is. En daarom wordt er door de VN uitgegaan van een wereldpopulatie van 9 miljard mensen tegen 2050. Jaarlijks maakt de VN ook een jaarrapport over de wereldpopulatie en één van de belangrijkste conclusies van hun rapport van vorig jaar was dat wereldwijd het sterftecijfer, lager uitvalt dan dat men oorspronkelijk had voorspeld. Dit heeft niet alleen effect op de totale omvang van de wereldbevolking maar ook op de leeftijdssamenstelling. De helft van de bevolkingsgroei tussen 2005 en 2050 wordt gevormd door de leeftijdsgroep van 60 jaar en ouder. Momenteel is 'vergrijzing' al een reëel begrip in de gehele Westerse wereld en het aantal 60 plussers zal verdubbelen van 245 miljoen in 2005 tot 406 miljoen in 2050. En dit terwijl de leeftijdscategorie van onder de 60 jaar in de Westerse wereld juist zal afnemen, van 971 miljoen in 2005 tot 839 miljoen in 2050.

Een grotere wereldpopulatie heeft een aantal consequenties voor de manier van leven op aarde. Zaken zoals voedselproductie, landgebruik, energievoorziening, grondstoffen, en dergelijke moeten aangepast worden op de grootte van de wereldpopulatie wil men dat iedereen kan leven volgens een bepaalde levenstandaard. Bij de planning en de uitwerking van strategieën over één van deze, of nog andere zaken, dan kan men zich niet zomaar permitteren om de bevolkingstoename blindelings te gaan negeren. Indien men geen rekening houdt met het feit dat de wereldpopulatie sterk gaat toenemen in de nabije toekomst dan is de kans groot dat men zorgt voor grote ongelijkheden in levenstandaard van de mensen in de toekomst.

Eén van de dringendste zaken op dit gebied is de energievoorziening, samen met een aantal andere. Momenteel is er een grote ongelijkheid tussen bepaalde groepen in de bevolking in energieverbruik aangezien momenteel 80% van alle energie op aarde verbruikt wordt door 20% van de wereldbevolking. Hieruit komt onder andere de problematiek van de energiearmoede uit voort aangezien de relatie tussen energieverbruik en de levenstandaard en de ontwikkeling van de mensen. Het is dus belangrijk om deze ongelijkheid weg te gaan werken zodat iedereen voldoende energie ter beschikking heeft voor zijn activiteiten uit te voeren en kan gebruik maken van de gewenste energieservices. Maar men moet aan gaan voorkomen dat een dergelijke ongelijkheid zoveel mogelijk uitblijft in de toekomst en om dit te doen moet men nu gaan anticiperen voor het grote bevolkingsaantal van in de toekomst. Naast de energievoorziening zal de voorziening van drinkbaar water een globaal probleem gaan worden. Momenteel is er al een grote ongelijkheid op het vlak van de toegang tot drinkbaar water en deze dreigt in de toekomst alleen maar erger te gaan worden indien er geen acties ondernomen worden.

Momenteel leeft meer dan de helft van de huidige wereldbevolking in Azië en het is in deze landen dat men dan nog eens de sterkste toename van de populatie kent. En op verschillende plaatsen wordt men nu al geconfronteerd met de problemen doordat men een dergelijke populatiegroei niet of in niet voldoende heeft voorzien. Eén van de plaatsen waar dit zich voordoet rond Nigeen Lake in Srinagar, Kashmir. Srinagar is de zomerhoofdstad van de Indiase deelstaat Jammu en Kasjmir. De stad is gelegen in het gelijknamige district Srinagar. De stad is vooral beroemd om zijn meren, waarop zich veel woonboten bevinden. En daarom wordt deze stad ook wel het Venetië van Azië genoemd. De stad is gelegen op een hoogte van 1730 meter en biedt dus een goede gelegenheid om aan de verschrikkelijke zomerhitte van de Gangesvlakte te ontsnappen. En dus één van de meren die zich rond deze stad bevinden is het Nigeen Lake, die in zomer een heleboel toeristen lokt uit de omliggende gebieden. Maar tussen 1989 en 2002 bleven de toeristen uit deze streek weg omwille van de onenigheid tussen Pakistan en Indië over tot welk land dit gebied toebehoord. Maar na 2002, na de afloop van het bloedige conflict, begonnen de toeristen er langzaam aan weer toe te komen voor hun jaarlijks bezoek in de zomer.

Maar net nu dat de toeristensector weer geld begint op te brengen krijgen ze te kampen met een ander hardnekkig probleem, namelijk dat van de vervuiling van het water van de meren. Het water begint er sterk vervuild te geraken door slechte sanitaire problemen, kortzichtige stadsplanning en het toenemende bevolkingsaantal, met duizenden in één keer, die op en rond de meren is komen wonen. Dal Lake, een meer die net naast Nigeen Lake ligt is in de afgelopen 30 jaar met de helft kleiner geworden en Nigeen Lake staat een gelijkaardig lot te wachten. Wetenschappers die deze meren de afgelopen decennia hebben onderzocht en bestudeert alarmeren dat er dringend maatregelen moeten genomen worden of dat binnen enkele jaren deze meren zullen verdwenen zijn. En wanneer deze meren verdwijnen dan verdwijnt ook de leefomgeving van de mensen die er wonen, met alle catastrofale gevolgen van doen. Het wonen in woonboten is er gestart door de Britse kolonisten omdat voor hen op het einde van de jaren 1800 er verboden was om land te kopen. En dus lieten ze luxueuze woonboten bouwen zodat ze op het meer konden wonen. En vanaf dat moment is men de meren er gaan gebruiken om op te wonen. En de woonboten zijn een iconische stop geworden voor voorbijtrekkende toeristen of andere vakantiegangers. Maar nu ziet de toekomst er niet zo schitterend uit voor deze woonboten en de toeristensector er rond.

Nu komt er ongezuiverd rioolwater in deze meren terecht en de vele kanalen zijn een stortplaats geworden voor plastieken zakken, PET flessen, dode dieren en ander afval. De situatie is er zo problematisch dat Srinagar op de vierde plaats staat van de vuilste steden in Indië. Het water uit deze meren worden door de bewoners in de stad Srinagar, waar er meer dan 1 miljoen mensen wonen, voor allerhande toepassing gebruikt. Zowel voor de huishoudens als voor de industrie. Er keert dus een steeds kleinere hoeveelheid water terug naar het meer. En het water die dan uiteindelijk het meer terug bereikt is dan heel sterk vervuild. Doordat er dus een hoeveelheid water achterblijft in de stad, worden de meren steeds kleiner waardoor de bewoners van het meer steeds dichter op elkaar moeten leven. De Indische overheid is er verantwoordelijk voor het zuiveren van het water in de meren en volgens Reuters zou de overheid al $ 200 miljoen hebben besteed aan verscheidene projecten maar de inwoners van het gebied hebben hiervan maar bitter weinig resultaat gezien. Het geld werd niet of slechts in zeer beperkte mate gespendeerd aan het bouwen van de nodige zuiveringsinstallaties en het verwijderen van het wier in het meer. De lokale instanties die verantwoordelijk zijn voor de kwaliteit van het water verschuift de verantwoordelijkheid naar de mensen die wonen op de woonboten op het meer. Ze beschuldigen hen ervan het water te vervuilen. Het gaat zelfs zo ver dat er plannen gemaakt worden om de 10.000 mensen die op het meer wonen te hervestigen in een ander gebied.

Azim Tuman, één van bewoners van het meer waarvan zijn familie al sinds 1894 op het meer woont vertelt dat de mensen op de woonboten niet door oorzaak zijn van de vervuiling van het water. En dit lijkt ook zo te zijn want het afvalwater van de huizen en de hotels in de stad waarin meer dan een miljoen inwoners leven stroomt rechtstreeks het meer in. Uiteraard zorgen de mensen in de woonboot ook voor een bijdrage aan de vervuiling van het water maar deze zal niet vergelijkbaar zijn met de bijdrage van het rioolwater van de stad. Ook hebben de mensen die op de woonboten veelal geen geld om een degelijk sanitair systeem te gaan bouwen op hun boten. Maar door al deze vervuiling komen de vissers, die vroeger leefden van hun visvangst uit het meer in grote problemen te zitten. Door de vervuiling is nagenoeg alle vis verdwenen uit het meer en kan er dus niet meer geleefd worden van de visvangst.

Vroeger, rond de jaren '50 zei men nog dat er meer waterwegen waren in Srinagar dan dat er echte wegen waren op land. Maar nu kan men stilaan het omgekeerde gaan zeggen doordat de meren er maar steeds verkleinen. En de vele kanalen hebben dan echt ook letterlijk plaats gemaakt voor verharde wegen. De planning van de aanleg van de wegen in het gebied heeft er ook voor gezorgd dat er steeds meer mensen op de meren zijn gaan wonen. Namelijk zijn er grote bruggen en dergelijke gebouwd zodat de wegen er bijna letterlijk door het meer lopen. Op deze manier is wonen op het meer relatief toegankelijk geworden aangezien er veelal verharde wegen dicht in de buurt zijn. En de wegen hebben er dus voor gezorgd dat men zonder al te veel problemen in het midden van het meer kon gaan wonen. En zo is er ook een drijvende economie ontstaan op het meer. Maar door de vervuiling en de kleiner wordende meren dreigt deze economie in een korte tijd te gaan instorten en komen de mensen die ervan leefde in de problemen te zitten.

Geschreven door Emile Glorieux, bron [news.nationalgeographic]