MIT onderzoekers onthullen autonome olie-absorberende robot

Het olielek in de Golf van Mexico mag dan wel al gedicht zijn, er bevindt zich nog steeds een heleboel olie in de oceaan. Deze heeft een grote impact op het ecosysteem in het water. Om de vissen en het zeeleven zoveel mogelijk te beschermen, moet deze olie zo snel mogelijk opgeruimd worden. Maar dit wordt waarschijnlijk een zeer kostelijke operatie. Daarom hebben onderzoekers van MIT een robot ontworpen die hierbij kan helpen. Het project heet Seaswarm en het gaat om een robot die zich volledig autonoom navigeert in de oceaan.


Terwijl de robot zich voortbeweegt op het wateroppervlak neemt het de olie op en verwerkt het de olie zodat deze kan opgeslagen worden. De opgeslagen olie kan achteraf zeer eenvoudig teruggewonnen worden. De Seaswarm is vrij klein ten opzichte van de huidige 'skimmers' die gebruikt worden op de olie op te kuisen. De Seaswarm is slechts 5 meter lang en 2 meter breed. Door deze kleine omvang is de kostprijs van de Seaswarm vrij laag. De Seaswarm is wel enkel effectief als er een voldoende grote vloot van deze vaartuigen ingezet wordt. Deze werken samen om de gelekte olie zo snel en effectief mogelijk te gaan opruimen. Via deze aanpak zou men in staat zijn om veel meer olie te gaan opruimen dan via de huidige methode. Momenteel gebruikt men skimmers om de olie te gaan opruimen aan het oppervlak. In de Golf van Mexico hebben de skimmers slecht 3% van de gelekte olie opgeruimd.

De robot maakt gebruikt van nanotechnologie om de olie te gaan opnemen uit het water. De Seaswarm bestaat uit een soort van transportband die bedekt is met een gaas. Dit gaas in gemaakt van zeer dunne nanodraadjes die in staat zijn de olie uit het water te halen en te absorberen. Deze nanodraadjes werden speciaal ontwikkeld voor deze toepassing door Professor Francesco Stellacci. De interessante eigenschap van dit materiaal is dat het tot 20 maal zijn eigen gewicht aan olie kan absorberen zonder dat het ook water absorbeert. Wanneer de transportband ronddraait wordt deze aan een uiteinde samengedrukt om zoveel mogelijk olie te verwijderen uit het gaas. Via deze manier kan er telkens zeer veel olie opgenomen worden en wanneer het gaas toch vol geraakt met olie kan men deze er terug uithalen door het gaas te gaan opwarmen, want daardoor komt de olie vrij. Eénmaal alle olie verwijderd is kan het gaas opnieuw gebruikt worden. De robot ziet er uit als een rollend tapijt dat over het wateroppervlak rolt en terwijl het dit doet de olie uit de oceaan verwijdert. De aandrijving van de robot wordt voorzien van energie door zonnepanelen van ongeveer 2 m² groot. In totaal levert het zonnepaneel voldoende energie voor het aandrijven van het mechanisme die ervoor zorgt dat de transportband ronddraait en voor de propulsie van het vaartuig, dit bedraagt zo'n 100 W. De zonnepanelen laten het toe dat de Seaswarm's weken aan een stuk kunnen werken zonder ophouden.

Doordat de Seaswarm veel kleiner is dan de traditionele skimmers, is het mogelijk om olie te gaan opruimen die zich op moeilijk bereikbare plaatsen bevindt, zoals langs de kustlijn waar het water niet diep genoeg is voor de skimmers of de monding van een rivier. Elke Seaswarm is uitgerust met een gps-systeem en kan communiceren met de andere Seaswarms. Dit laat het toe dat er een georganiseerde aanpak kan opgezet worden zodat de Seaswarm gaan samenwerken om de olie op te ruimen. Al dit gebeurt zonder maar één tussenkomst van een mens, het systeem wordt volledig autonoom uitgevoerd. De Seaswarms detecteren eerst de rand van een olievlek op het wateroppervlak en dan ruimen ze de vlek op van de buiten naar binnen toe. Eénmaal de olievlek opgeruimd is, gaan ze andere Seaswarms helpen.

via [web.mit]