NASA maakt eerste wereld-bossen-kaart met behulp van lasers

Wetenschappers hebben voor het eerst aan de hand van satelliet data een kaart opgesteld waarop de hoogte van de bomen in grote wouden op de aarde wordt aangegeven. Ook al waren er lokale en regionalen kaarten waarop deze informatie weergegeven wordt, deze nieuwe kaart is de allereerste die de volledige aardbol overspant. Deze nieuwe kaart werd opgesteld aan de hand van de informatie waargenomen met NASA's ICESat, Terra enAqua satelliet. Een ander doel van deze nieuwe kaart is dat het kan helpen om een inventaris op te stellen van hoeveel koolstof er opgeslagen is in de wouden op aarde. Daarnaast kan men zo het effect van het veranderende klimaat waarnemen op de bomen en wouden.

Op deze nieuwe kaart zijn 's werelds grootste wouden te zien. De allergrootste bomen van wel 70 meter hoog staan blijkbaar vooral geconcentreerd in het noordwesten van Noord-Amerika dicht bij de Stille Oceaan, in zuidoost Azië en dan zijn er nog er ook nog een aantal locaties in Eurazië en Canada waar ze ook nog voorkomen. Op de kaart wordt de gemiddelde hoogte van de bomen op een oppervlakte van 5 km² aangegeven met een kleurcode. Deze methode zorgt ervoor dat de relevante informatie over de hoogte van de bomen voor de verschillende onderzoeken wordt weergegeven.

Zoals eerder al gezegd gaat het doel van het opstellen van deze kaarten veel verder dan nieuwsgierigheid naar waar de grootste bomen staan. Deze kaart helpt mee bij het onderzoek waarbij men op zoek gaat naar hoeveel koolstof er op aarde is vastgelegd in bomen en andere biomassa. En dit onderzoek is onderdeel van een veel groter onderzoek waar men het klimaat op aarde onderzoek en alle factoren die hierop een invloed uitoefenen. Men weet dat er jaarlijks 7 miljard ton koolstof uitstoot, hoofdzakelijk onder de vorm van CO2. Van deze 7 miljard ton komt er 3 miljard ton in de atmosfeer terecht. Een andere 2 miljard ton CO2 komt lost op in de oceanen. Maar tot nu toe is het nog steeds onduidelijk waar de laatste 2 miljard ton CO2 terecht komt. Wetenschappers vernoemden in het algemeen dat deze 2 miljard ton CO2 opgenomen wordt door bomen en dergelijke.

Zo zijn er al een aantal indicaties die aanduiden dat nieuwe wouden meer CO2 opnemen dan oudere wouden. Hetzelfde is geldig voor vochtigere wouden, deze nemen ook meer CO2 op dan drogere wouden. En ook belang een gedeelte CO2 ook in de grond afhankelijk van het type van de bodem. Maar ecologisten zijn nog maar net echt begonnen met het onderzoeken waar deze gigantische hoeveelheid CO2 jaarlijks terecht komt. En ook of dat dit zo zal blijven als het klimaat verder verandert. Met deze informatie kan men in de toekomst heel wat onzekerheden uitsluiten tijdens het opstelling van klimaat-modellen.

Uiteindelijk is het dus een doelstelling om kaart te gaan opstellen met daarop alle gegeven van hoeveel biomassa op de verschillend al over de aardbol aanwezig is. Momenteel zijn de wetenschappers bezig met het uitzoeken van de relatie tussen de hoogte van de bomen en de hoeveelheid koolstof er dan in opgeslagen zit.

De groot gedeelte van de data werd verworven met een laser die gemonteerd was op een satelliet. Met deze laser is het mogelijk om verticale snede van het aardoppervlak op de nemen. De hoogte van boomtoppen wordt opgemeten doordat de laser lichtpulsen naar de aarde stuurt. Deze pulsen bereiken het aardoppervlak, daar wordt ze weerkaatst en keren ze terug naar de satelliet. De satelliet meet de tijd dit een lichtpuls erover doet om deze weg af te leggen op. Deze tijd kan dan omgerekend worden naar de hoogte van de boomtoppen op aarde. Want hoe langer het duurt voordat de lichtpuls terug bij de satelliet komt hoe groter de afstand was dat de lichtpuls heeft moeten afleggen. En dit wil dus zeggen dat de bomen op aarde kleiner waren.

Maar de lichtpuls die naar de aarde gestuurd wordt bestaat uit een spectrum aan allemaal verschillende golflengtes. Elke golflengte penetreert het bladeren dek dieper of minder diep dan het andere. Door de weerkaatste straal van al deze verschillende golflengtes te gaan analyseren krijgt men een beeld van de verticale snede van het aardoppervlak. Het zou meerdere weken duren om dezelfde informatie te verzamelen over een bos terwijl deze satellieten dit een paar seconden kunnen. En de afgelopen 7 jaar hebben satellieten meer dan 250 miljoen dergelijke lichtpulsen naar de aarde gestuurd. Dit geeft dus een gigantische hoeveelheid data op.

De onderzoekers zeggen dat deze nieuwe kaart momenteel nog maar een ruwe schets weergegeven van de bomen op aarde. Maar het is de bedoeling om deze kaart nog te gaan verfijnen in de toekomst en vooral dan een fijnere resolutie.

via [nasa]